وضعیت چرخش یک سیال را به دور خودش تصور کنید. ما مکانیکی ها در این باره اصطلاحی داریم که ترجمهاش "گردباده" یا "گردابه" یا هر چیزی که اسمش را بگزاریم میشود. اینها مجموعه ذراتی هستند که دور هم میچرخند و میتوانند در یک محیط سیال به هر طرفی بروند...سرعتشان کم و زیاد میشود، کج و معوج می شوند، ولی پیوستگیشان را به دلیل همین انعطاف پذیر بودنشان از دست نمی دهند......اما درست در لحظه ای که لاجرم ممکن است فکر بکنند که جاودانه شده اند، نیروی اصطکاک بین خودشان، که از قضا عامل اولیه حرکتشان نیز بوده است، کار دستشان میدهد و آرام آرام ساکن و سنگین میشود. ابتدا این ذرات پرسرعت تر هستند که ساکن ها را به حرکت درمیآورند ولی دست آخر همان ساکن ها که حالا با سرعت کمی در حرکتند، ذرات پرسرعت ها را به دلیل اصطکاک بینشان کم کم آرام میکنند و آرام آرام همه با هم میمیرند.
۲۱ بهمن ۱۳۸۷
جامعه شناسی سیالات
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۵ نظر:
God damn! I said God damn! That was a brilliant post but it hurts!
Am I reading too much into it? or is it saying too much?
به قول خودتان جناب رئیس : "هان؟!"
از این نظر بهش نگاه نکرده بودم خیلی جالب بود
حاجی راستی من به سرم زد یه وبلاگی در این بیقوله بلاگر درست کنم یه سری بزن و راهنماییم کن
آدرسش اینه:
http://kharecheshm.blogspot.com/
ارسال یک نظر